Ai ai, ui ui

Door: Dafne de Jong

Toen mijn wekker aankondigde dat het alweer tijd was om op te staan, was het nog maar een paar uur geleden dat ik buiten met mijn zaklamp stond te zwaaien naar Han en Willem die met Tine en Marijke achterop, moe, koud en na een enerverende rit op hun zware BMW´s (K1200GT en R1200RT) aan kwamen rijden.  Motoren onder de modder en de berijders al net zo, tot in het gezicht en de haren toe. Maar gelukkig zijn ze er en we sjouwen tassen naar binnen, verzorgen sleutels, biertjes en een wijntje. Wat een wonder dat de keuken gewoon open is.  

Winkeltje onderweg

  Waar ze dan allemaal geweest zijn? Ze weten het niet, maar dat het spannend was, is zeker en nu ze aangekomen zijn, langzaam opwarmen en de maaltijd extra lekker smaakt, komen de verhalen op gang.  “We zaten tot de assen in de bagger en hebben gevochten als leeuwen,” Tine brult en krabt met haar vingers in de lucht. We moeten allemaal lachen. Gelukkig is het goed afgelopen. Han loopt een beetje moeilijk nadat hij zijn motor niet meer kon houden en met zijn voet bekneld raakte.

Nu, vanmorgen is de adrenaline nog maar een beetje gezakt. “We vroegen vijf boeren waar we waren, maar die wisten het ook niet,” zegt Marijke, “jij had ons nooit kunnen vinden als je ons was komen zoeken.” Zonder waypoint en was dat inderdaad zeer moeilijk geworden.

Ik download de tracklog van Han’s GPS en plak die over de route die Martijn, Jaap en Henk (2x BMW GS en 1 x Suz Intruder) gereden hebben.  “Hoe kun je nou zo diep de modder ingereden zijn,” vraag ik. Op een paar kleine stukjes na en een dwaling van zo’n 100km over een rode weg hebben ze gewoon helemaal goed gereden. Het is dus echt een kwestie van “Don’t let the facts spoil a good story” en daar houden we het maar op.

Rostov Veliki

Vandaag dus naar Sergiev Possad. Henk en ik sluiten ons aan bij Zware Jongens (Han en Willem) om ze een extra relaxte dag te bezorgen (en natuurlijk om nog meer verhalen te horen). We stoppen regelmatig onderweg om allerlei mooie Russisch Orthodoxe kerken te fotograferen en komen nog een aantal politieauto’s tegen zoals ik ze het liefste zie: Zo’n 3 millimeter breed. De politieman achter het raampje geeft eindelijk eens het goede voorbeeld: Hij negeert ons volkomen, zelfs als we over de motorkap hangen.

 

Ook onderweg overal uien in het landschap

In Rostov Veliki rijden we langs het Kremlin om te zien hoe vr ze met de restauratie zijn en maken nog een foto van een van de andere Kremlins die daar zijn. We hebben zo ondertussen Rusland zelf, de huizen, kerken en Kremlins in alle stadia van verval, heropbouw en restauratie gezien en het houdt maar niet op, want als we aan het eind van de middag in Sergiev Possad aankomen… Kijken we weer onze ogen uit. Dit is dé plek waar de Patriarch van de Russisch Orthodoxe kerk zetelt. Het Kremlin is voor het grootste deel gerestaureerd.

In een van de kerken schitteren de iconen in het kaarslicht, terwijl de gebeden, meerstemmig gezongen, je een innerlijke rust geven. Dan dooft ook de weerkaatsing van de zon in de uivormige torens, die de horizon nog even rood kleurt. 

Sergiev Possad

Morgen naar Tver.